Geçmişinde çeşitli inanç sistemlerini barındıran Türkler, her inanç değişiminde mevcut
değerlerini yeni inanca uyarlamak zorunda kalmışlardır. Bu durumu en belirgin şekilde
Şamanist inanışların İslam’a uyarlandığı Dede Korkut Hikayeleri üzerinden görürüz.
İslam’da ilahi varlıklara olduğu gibi canlıların tasvirine de belirli kısıtlamalar getirilmiştir. Tarih boyunca defalarca masaya yatırılan bu meseleye sanat tarihçisi Titus Burckhardt, Bizans ikonoklazmı ile karşılaştırmalı olarak oldukça dikkat çekici bir biçimde yaklaşmaktadır.
Hüsnühat sanatı, ilahi kelamı yüzyıllardır en güzel biçimlerde yazmaktadır. İslam’da yazının gelişimi ve sanatsal forma bürünmesi ilk ayetler ışığında ele alındığında hüsnühat serüveni başlıca güdüleri ve sonuçlarıyla anlam kazanır.
İnsan, mağaralarda yaşarken bile hayal gücünü ve sezgilerini kullanarak, en basit ve temel malzemeler ile estetik bir kaygı ile sanatı icra etmiştir. İnsanın en esaslı ihtiyaç ve ayrıcalığı olan sanatın, din ile ilişkisi son derece olağandır.
Medeniyetlerin karşılaşmaları tarih boyunca çok ilginç olaylara ev sahipliği etmiştir. Avrupa’da kısmen izole bir hayat yaşayan Franklar Haçlı Seferleri sırasında İslam topraklarında karşılaştıkları medeniyet karşısında önce muhafazakar çerçevede olumsuz bir tavır almış lakin daha sonra kendileri de bu medeniyete ayak uydurmuşlardır.